Met trainer Roger kregen onze jongens en wij als oudergroep een coach die ons op het lijf geschreven is. Gedreven trainer, die veel belang hecht aan de manier van voetballen, de eenheid van zijn spelersgroep, maar evenzeer aan de voetbalbeleving van de oudergroep. Hij had een fantastisch jaar achter de rug met wat nu U13 is. Maar tijdens de laatste weken had hij al kennis gemaakt met onze groep. Hij had snel door dat er een vrij groot verschil zat tussen A en B groep, gelukkig enkel wat de voetballende capaciteiten betrof, de oudergroep hing (toen nog) stevig aaneen, geen onderscheid tussen A en B, leute en ambiance stonden voorop. Eddy, toen nieuw, kreeg de B groep onder zijn vleugels, Roger ging met de A aan de slag. We maakten een fantastisch seizoen, waarin we slechts 3 x verloren en fictief vice-kampioen werden.
Hoogtepunten voor Roger waren ongetwijfeld, de eerste winst tegen toen ongenaakbaar gewaande AA Gent, de winst op Club Brugge (2-3).
Roger won na een moeizaam gestart tornooi van grote rivaal AA Gent, de cup, in de finale werd thuisploeg AA Gent verslagen na een fantastische match van Roger’s jongens. Grote animator en oorzaak van de ommekeer was echter zijn onafscheidelijk maat Josken, hij ‘djakkeleurde’ met onze jongens toen ze er mentaal een beetje door zaten na mindere resultaten.
Op het eigen Voskescuptornooi haalde hij met een gemengde (A+B) groep de finale, na Lierse, Moeskroen, Anderlecht en Brussels te hebben uitgeschakeld. In de finale tegen Genk ging hij evenwel niet voor tornooiwinst maar gunde al zijn spelers speelkansen. Voor alle jongens was dit het eerste optreden in het Daknamstadion, voor enkelen van hen zou dat het hoogtepunt blijven, zij maken geen deel meer uit van de huidige groep. Knap dat Roger dit liet voorgaan op prestige van het tornooi te winnen, geen mens die daarom maalde.
Het verhaal van Sedan was helemaal te mooi om waar te zijn. Roger haalde met een groep die 2 jaar jonger was dan alle andere ploegen (alle Franse toppers waren aanwezig) een onwaarschijnlijke 8e plaats. Ware het niet dat de arbitrage in de wedstrijd tegen PSG (3-1 en twee buitenspeldoelpunten) ons flikte, was een hogere plaats mogelijk geweest. Het summum moet echter wel het verslaan van Brussels (toen U12) geweest zijn. Roger pakte daar uit met een onuitgegeven opstelling, waarbij hij voor het eerst duidelijke opdrachten meegaf. Het werd 1-0 na een vroege penalty, zijn team hield stand tegen een beukend Brussels, maar hield het uit en Lokeren zat bij de laatste 8. Het feestje dat toen volgde is nog bekend in Sedan, en ook een beetje in onze verblijfplaats Bouillon;-) Roger glunderde toen iedereen met naam en faam in het Franse voetbal naar zijn jongens kwam kijken en maar niet uitgepraat raakte over de manier van voetballen van die ‘benjamins’. De Lokerse supporters waren in Sedan graag geziene gasten, de clubvoorzitter kwam ons persoonlijk trakteren, Beni mocht zelfs met diens golfkarretje rondcrossen.
Nu nog is de vriendschap tussen ons, onze jongens en Roger zeer groot, hoewel de momenten waarop we mekaar zien beperkt zijn. Telkens zien we de twinkeling in zijn ogen als we mekaar tegenkomen. Een pintje drinken samen is ondertussen al een tijdje geleden maar als het lukt is het steevast een leuk onderonsje waarbij voetbal eens niet op de eerste plaats komt, vriendschap daarentegen…
U12 groet trainer Roger en Josken voor dat fantastische seizoen.
